Përshëndetje sportive nga shtëpia e kampionit olimpik!
Shaban Tërstena
Pas 35 vitesh, për herë të parë, liderë politikë shqiptarë vizituan një sportist shqiptar të shekullit XX një moment i rrallë dhe domethënës për sportin tonë dhe për respektin ndaj një sportistit që kanë dhënë kontribut jashtë zakonisht të madhë për vendin.
Që nga shpallja e pavarësisë së Maqedonisë, unë kam qenë sportisti i vetëm që nuk kam qenë pjesë e ndonjë subjekti politik dhe nuk kam mbajtur asnjëherë ndonjë detyrë zyrtare në sport as si trajner, selektor apo drejtues. Përkundrazi, shpesh jam kundërshtuar nga ata që, për fat të keq, e kanë dëmtuar dhe shkatërruar sportin ndër vite.
Edhe pse jam sportisti shqiptar më i dekoruar me të gjitha titujt sportivë të mundshëm dhe me 19 medalje me vlerë historike, të fituara në pesë kontinente të botës ky rekord vazhdon të qëndrojë edhe sot i pathyer.
Kënaqësi e veçantë ishte të mirëpres në shtëpinë time z. Izet Mexhiti, zëvendëskryeministrin e parë të Qeverisë së Maqedonisë, së bashku me stafin e tij. Biseduam për sportin dhe për rrugët e reja që mund të sjellin suksese dhe medalje ndërkombëtare.
Kjo është shtëpia e dy medaljeve olimpike të artës dhe të argjendtës dhe kjo shtëpi është gjithmonë e hapur për këdo që punon për të mirën e sportistëve dhe të rinjve tanë.
Dhe në anen tjetër, është për të ardhur keq që për 35 vite me radhë, nga Komuna e Çairit nuk ka ardhur asnjë medalje evropiane, botërore apo olimpike. Madje, në këto tri dekada e gjysmë, nuk është përmbushur asnjë normë olimpike.
Ironikisht, kushtet sot janë shumë më të mira vetëm në Çair ka 11 palestra sportive por rezultatet mungojnë: asnjë medalje në nivel seniorësh.
Unë dikur në kohën time i tregova botës se edhe nga nji komunë e vogël me kushte të vështira munden të bëhet kampion olimpik, dhe arita të fitoj edhe 19 medalje tjera botërore si një djalë i ri, me shumë djersë e sakrificë personale, pa asnjë mbështetje politike dhe pa votën e askujt.
Ndërsa ju, politikanët, e fitoni besimin përmes votës së popullit për të vendosur për të ardhmen e komunës si kryetarë të qytetarëve të Çairit për një jetë më të mirë dhe më dinjitoze për brezat e rinj.
Le të jetë ky një fillim i ri, kryjetar, për një epokë të re për një Çair më të mirë, dhe për një të ardhme më të ndritur të sportit në përgjithësi.
Dashtë Zoti i Madh, që të fillojmë të punojmë seriozisht dhe të sjellim sërish medalje botërore, e pse jo edhe medalje olimpike që do të mbahet Los Angeles 2028, në të njëjtin qytet ku unë, 41 vite më parë, në vitin 1984, si 19-vjeçar, solla medaljen e parë historike të artë olimpike për Çairin tim aty ku linda dhe u rrita.
Me respekt,Sh.T.
